Wrodzona zaćma u niemowląt

Zaćma spowodowana jest zamgleniem soczewek oczu, zarówno u dorosłych jak u dzieci.

Rozwój wzroku u niemowląt jest niesamowity. Na początku widzą tylko odcienie szarości, ale powoli zaczynają dostrzegać też niebieski, czerwony, a w końcu i inne kolory tęczy. Jednakże u niektórych dzieci wzrok nie rozwija się normalnie w wyniku wrodzonych anomalii oczu. Jeśli lekarz poinformuje cię, że twoje dziecko ma wrodzoną zaćmę, musisz rozumieć co to takiego i jak zaplanować leczenie ze swoim lekarzem – tak szybko, jak to tylko możliwe.

Czym jest zaćma wrodzona?

Jest to przypadłość, która objawia się tym, że soczewki w oczach niemowlęcia są zamglone, a nie przejrzyste. Utrudnienie w widzeniu może być na tyle duże, że operacja w celu usunięcia przymglonej soczewki może być konieczna. Jednakże nie wszystkie przypadki zaćmy wrodzonej wymagają operacji. Zaćma, która objawia się tylko na obrzeżach soczewki albo na małych obszarach nie wymaga usunięcia, bo nie hamuje centralnego widzenia.

Dlaczego Twojemu dziecku trzeba usunąć zaćmę operacyjnie?

Operację wykonuje się tylko wtedy, kiedy dziecko się do niej kwalifikuje. Zanim uzna się, że dziecko wymaga operacji, poddaje się je ocenie, ponieważ wysokie ciśnienie w oku może doprowadzić do jaskry. Wysokie ciśnienie wewnątrz oka może powstać, gdy podczas operacji uszkodzona zostanie struktura oka, która wspiera wypływ płynów. Dodatkowo odpowiednie znieczulenie dziecka na czas operacji jest czułym punktem zarówno dla rodziców dziecka jak i personelu medycznego.

Dodatkowo operacja musi zostać wykonana jak najszybciej, aby wzrok twojego maleństwa rozwijał się prawidłowo. Eksperci uważają, że najlepszym momentem na usunięcie silnej zaćmi jest szósty tydzień życia. Dlatego też jak tylko lekarze poinformują cię o istnieniu tego problemu, musisz zdecydować się na odpowiedni moment do operacji.

Zaćma wrodzona.

Po usunięciu zaćmy ważne jest, aby wzrok twojego dziecka został usprawniony sztucznymi soczewkami śródocznymi, okularami albo soczewkami kontaktowymi. Bez tego po zabiegu twoje dziecko nadal będzie miało słaby wzrok a normalny rozwój wzroku będzie upośledzony.

Istnieje opinia, że chirurgiczne umieszczenie sztucznych soczewek w oku niemowlęcia po operacji nie jest dobre i może hamować normalny rozwój wzroku u dziecka. Sztuczne soczewki muszą być wymieniane w toku rozwoju dziecka, nie dlatego, że jego oczy rosną, ale dlatego, że niemiarowość widzenia zmienia się z wiekiem.

Inną opcją jest umieszczenie soczewek kontaktowych na rogówce dziecka. Bardzo pomaga to w odzyskaniu wzroku zaraz po usunięciu naturalnej soczewki. W niektórych przypadkach lekarze przepisują soczewki kontaktowe po usunięciu wrodzonej zaćmy. Okuliści uczą rodziców jak prawidłowo nakładać soczewki kontaktowe dziecku.

Skąd bierze się wrodzona zaćma?

Jeśli kobieta zachoruje w ciąży na odrę, jej dziecko może urodzić się z zaćmą.

Może się wydawać, że zaćma jest wadą występująca zwykle u starszych ludzi i kojarzy się ze starzeniem. Występuje ona jednak też u niemowląt, w wyniku infekcji, cukrzycy, reakcji na leki, zapalenia, urazu albo genetycznie. Na przykład tetracyklina użyta w leczeniu ciężarnej kobiety może przyczynić się do zaćmy wrodzonej.

Jeśli w ciąży matka zachoruje na choroby takie jak różyczka, odra, ospa wietrzna, opryszczka, grypa, syfilis i inne, może to sprawić, że dziecko urodzi się z zaćmą.

Zaćma dziecięca może zostać zdiagnozowana z tych samych powodów, co zaćma wrodzona. Poza tym urazy takie jak uderzenie oka również mogą przyczynić się do rozwoju zaćmy u dzieci. 33% przypadków dziecięcej zaćmy wynika z wrodzonej zaćmy przeoczonej po narodzinach. W przypadku, gdy choroba wynika z uwarunkowań genetycznych, zamglenie soczewki może wynikać z anomalii białek.

Różne rodzaje zaćmy wrodzonej

Są cztery rodzaje zaćmy wrodzonej: Zaćma wieńcowa, zaćma jądrowa, zaćma torebkowa przednia i zaćma torebkowa tylna.

Operację wykonuje się tylko jeśli zaćma blokuje widzenie centralne, co powstrzymuje normalny rozwój wzroku u dziecka.

Zaćma wieńcowa charakteryzuje się zamgleniem soczewek obu oczu. Charakteryzuje się zwykle niebieskawymi plamami na soczewce, nie wywołuje problemów z widzeniem i jest zwykle dziedziczna.

Zaćma torebkowa przednia zwykle też jest dziedziczna. Występuje w przedniej części soczewki, jednak zwykle jest tak mała, że nie wymaga operacji.

Zaćma jądrowa występuje w środkowej części soczewki i jest najczęstszą formą.

Zaćma torebkowa tylna jest podobna do torebkowej przedniej, ale występuje w tylnej części soczewki oka.

Jeśli wrodzonej zaćmy nie wykryje się dość wcześnie, to może doprowadzić do innych wad wzroku, takich jak amblyopia („leniwe oko"), zez, oczopląs i problemy ze skupianiem wzroku. Te problemy ze wzrokiem mogą drastycznie wpłynąć na zdolność uczenia się dziecka, na jego wygląd a nawet osobowość. Jako rodzic musisz pamiętać o tym, że dziecko powinno mieć wzrok przebadany zaraz po urodzeniu i regularnie na dalszych etapach rozwoju.